Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Δαμασκηνού

«Παιδίον γεννήθη μν υἱὸς κα δόθη μν……. ξω γρ ερήνην π τος ρχοντας, ερήνην κα γείαν ατ….» (σ. 9, 6)

γώ, λέγει Θεός, θά φέρω τήν ερήνη στούς ρχοντες, ερήνη καί γεία θά χορηγήσω στό παιδί ατό.

  λόγος ατός το προφήτου σαΐα, παιδιά μου, ποτελε καί τό στίγμα τς περιόδου καί τς καταστάσεως πού ζομε ατές τίς μέρες. χαρά τν πάντων, Χριστός λήθεια, καί πάλι πί τν πάλξεων, καί πάλιν πί τν συζητήσεων καί ντιπαραθέσεων.

 

Κατά τόν νωτέρω μνον πολλές φορές σκεπτόμαστε καί μολογομε τι Χριστός γεννήθηκε πί γς ς βρέφος σπαργανούμενο ν φάτν λόγων ζώων καί μες λλοτε τόν πιστεύουμε ς Σωτρα καί Λυτρωτήν καί λλοτε ς πλάνον καί πορριπτέο. Καί μως, στορία, πίσημη χρονολογία, τά γεγονότα, λόκληρη νθρωπότητα ποδεικνύουν τή Θεότητα καί τήν ρχοντιά το θείου Βρέφους πού ταπεινά γεννήθηκε σέ φάτνη ξαιτίας τς γάπης Το Θεο στό δημιούργημά Του. Το πρόσφερε ερήνη καί γεία, πέρτατα γαθά πού μόνο ν χαθον διαπιστώνεται ξία τους. λλωστε καί νωτέρω προφητεία κτακόσια χρόνια πρίν τή γέννηση το Υο καί Λόγου το Θεο τό διο ναφέρει καί διαλαλε. Προσφέρει ερήνη στούς ρχοντες, δηλαδή στούς νθρώπους, καί γεία στό παιδί ησο καί δι’ ατο σέ λους μς τούς νθρώπους κάθε ποχς. Στήν κολουθία το σπερινο κούσαμε «ν ρχ ποίησεν Θες τν ορανν κα τν γν. δ γ ν όρατος κα κατασκεύαστος, κα σκότος πάνω τς βύσσου, κα πνεμα Θεο πεφέρετο πάνω το δατος.» (Γεν. 1,1-1,2). Μέ λλα λόγια, Θεός δημιούργησε τόν κόσμο πό γάπη καί φερε τήν γεία, τήν σορροπία, τήν ερήνη καί τή συνύπαρξη στή δημιουργία το κόσμου. Τά γεγονότα τς πανδημίας, τό εάλωτο τς γείας τν νθρώπων καί δυσκολία καταπολεμήσεώς της δηλώνουν κριβς τήν δυναμία το χοϊκονθρώπου πού παρά τίς φιλότιμες προσπάθειες τν ρευνητν στό χρο τς γείας πανδημία θερίζει κυριολεκτικά τούς νθρώπους καί προκαλε πολύ πόνο.

 

ρθόδοξη νθρωπολογία προβάλλει τν νθρωπο ς δημιούργημα το Θεο, ποος δημιουργήθηκε «κατ’εκόνα κα καθ’ μοίωσιν». Εχε προηγηθε δημιουργία το κόσμου. νθρωπος γι ν μπορέσει νναπτύξει λες τς δυνατότητες πο το εχε μπιστευθε Θες φειλε ν παραμείνει σ κοινωνία καπικοινωνία μαζί Του. Κα ατς μ τ σειρά του κλήθηκε ν γίνει δημιουργς νθρώπων κα πολιτισμν, φύλακας τς γείας καί εημερίας το κόσμου. Δύο φράσεις χον στ’ ατιά μας, δυ θεμελιώδεις ντολές: «Αξάνεσθε κα πληθύνεσθε», «ργάζεσθαι κα φυλάσσειν». διαίτερη κοινωνία Θεο κα νθρώπου κφράζεται μ τν πνο ζως πο νεφύσησεν Θες στ πρόσωπον το νθρώπου. Μία θέση προνομιακή, καθώς μποροσε νθρωπος ν γίνει Θες κατά χάριν ρχόμενος λεύθερα σ κοινωνία μ τ Δημιουργό. πρεπε ν’ ποφασίσει διος νθρωπος ν θελε ν εναι μαζ χώρια Του. Πλήν, μως, νθρωπος προέταξε τ παρόν καί φήμερον καί πογυμνώθηκε π τν θεία προστασία κα συμμαχία. πέλεξε λλους παραστάτες πο τν παραπλάνησαν. λπίδα του εχε στηριχθε στν κτίση καί στν λη, ο ποες ς κτιστές εναι προορισμένες γι τ φθορά, γι τν ρρώστια κα τ θάνατο. τσι, ξαφνικ χάθηκε τ προστατευτικδίχτυ σφαλείας. πειδ, μως, Θες γαποσε κα γαπάει τ δημιούργημά Του δν θέλησε τν ξουθένωσή του κα βρισκε τρόπους, πως μς διδάσκει ερ στορία, ν παραστέκεται στν νθρωπο καν το θυμίζει τν παρουσία του ετε μ τ Νόμο, ετε μ τος Κριτς ετε μέ τος Προφτες. Καίτοι φαινόταν σ ν εχε ποστρέψει τ πρόσωπό Του, ν τούτοις χρησιμοποιοσε κπροσώπους, ο ποοι παναλάμβαναν τ γωνιδες ρώτημα το Θεο στν Παράδεισο πρς τν νθρωπο: «δμ πο ε;». Κατά συνέπεια διασπάστηκε πευθείας σχέση. νθρωπος εχε λησμονήσει κα εχε μαυρώσει μέ δική του εθύνη τήν εκόνα βάσει τς ποίας εχε δημιουργηθε. Χρειάσθηκε λοιπν διος Θες ν’ ναλάβει καί πάλι πρωτοβουλία. Ν δείξει στν κόσμο κα στν νθρωπο τί περίμενε π’ ατόν. Ν ποστείλει τόν Υόν ατοτόν μονογεν «γενόμενον κ γυναικός, γενόμενον πό νόμον» ( Γαλ. δ’ 4-7) καί νά προσλάβει τήν νθρώπινη φύση. Νά εναι τέλειος Θεός καί νά γίνει τέλειος νθρωπος. Ατ πραγματοποιήθηκε μ τν νσάρκωση τοΥο το Θεο πο σν νέα δημιουργία τεινε πάλι χερα ναπλάσεως στν νθρωπότητα κα νέλαβε νδείξει τί σημαίνει κοινωνία μ τ Θε βιώνοντας νθρωπος τίς πελευθερωτικς συνέπειες τς κοινωνίας Θεο καί νθρώπου. « Θες νηνθρώπησεν να μες θεοποιηθμεν».

 

Μέσα στή νέα πραγματικότητα ρρώστια, θάνατος, ο κακουχίες, δν εναι τ διο πως πρίν. πάρχει λπίδα άσεως κα θεραπείας. Κι ν πιμένουν, νέα δυνατότητα κοινωνίας μ τ Θε προσδίδει νέες διαστάσεις κα πηγς περβάσεως το πόνου κα ντλήσεως δυνάμεως. νθρωπος δν εναι πι μόνος. Προικισμένος πό τά χαρίσματα τς δημιουργίας, ς δημιουργικό ν, προσπαθεί στό μέτρο το δυνατο νά δημιουργήσει καί νά περβεί τίς δυσκολίες του.

 

νατρέχοντας στή στάση το ησο κατά τήν πί γς παρουσία Του πρός τούς σθενες διαπιστώνουμε τσημασία πο χει γεία γι τν ρθόδοξη χριστιανικ Θεολογία κα Παράδοση. Τόν συναντομε ρωγό στατήματα λων κείνων πο προσέτρεχαν σ’ Ατν γι ν τος θεραπεύσει συνδέοντας ταυτόχρονα τν αση μτν πίστη τν προσερχομένων κα τν προσοχή τους στ ξς ν διατηρήσουν γαθς σχέσεις μ τν Θε κατ θέλημά Του. «δε γις γέγονας, μηκέτι μάρτανε». Μέ λλα λόγια δέν παρίστανε τν θεραπευτ ν καί θεράπευε τούς πάντες, λλά δειχνε καί τν ρθ δρόμο πρς μία γεία ψυχοσωματική. Εχε, μως, πλήρη πίγνωση τς συνεχιζομένης κυριαρχίας το θανάτου κα τς ρρώστιας, πως κα λων τν λοίπων κακν πού πληγώνουν τόν νθρωπο.

 

Εναι γεγονός τι ο ργαζόμενοι στό χρο τς γείας λλά καί σοι φορες γίνονται ρωγοί κατά τίς μέρες τς πανδημίας συμπαριστάμενοι στος σθενοντες κόμα κι ταν δν διαφαίνεται λπίδα άσεως, λοι ατοί γίνονται ργανα το Χριστο κολουθώντας Τον καί προσπαθώντας νά τούς προσφέρουν τήν περιπόθητη σωματική γεία. Παρ τ δύσκολο το γχειρήματος ο ατροί, ο νοσηλευτές, ο νοσηλεύτριες καί ργαζόμενοι στό χρο τς γείας, διαίτερα ατές τίς μέρες, γίνονται ο οκεοι, ο συγγενείς καί ο φίλοι τν σθενν κολουθοντες μέ αταπάρνηση καί πολλές θυσίες τά λόγια το Χριστο, «σθενς μην κα πεσκέψασθέ με».

 

Μέ ασθήματα βαθις θλίψεως πευθύνομαι σήμερα σέ λους σας, σέ σς τούς πονεμένους καί δικημένους πιστούς. πευθύνομαι μέ πόνο ψυχς γνωρίζοντας κόμα καί τίς συνέπειες καθώς κούω τίς καμπάνες νά χον καί νά καλον τούς πιστούς στή Θεία Λειτουργία τν Χριστουγέννων. Ο καμπάνες κτυπον καί όρατος χθρός μποδίζει τούς πιστούς νά προσέλθουν στή Θεία Λειτουργία. Βέβαια καθένας ορτάζει τά Χριστούγεννα μέ τό δικό του τρόπο καί μέσα πό ατό βγάζει τά συμπεράσματά του. Νά γνωρίζετε, μως, τι τά θεάρεστα καί ελογημένα συμπεράσματα βγαίνουν πό τή θεία φώτιση, πό τό νεογέννητο Χριστό στήν νθρωπότητα.

 

Μέσα στή δύνη τν πολέμων, συγκρούσεων, τρομοκρατιν, ξεριζωμν, οράτων χθρν καί σθενειν, νισοτήτων καί διακρίσεων, Χριστός μς παντ μέ τή γέννησή Του. Γεννιέται ταπεινά στή φάτνη τν λόγων, ζεσταίνεται πό τά ζα στήν φιλόξενη νθρωπότητα, γεννιέται σέ σπήλαιο χι σέ παλάτια, δέν ναγνωρίζεται παρά μόνον π’ ατούς πού τόν ποθον, τούς πλοϊκούς νθρώπους. Νά γνωρίζετε, μως, τι Μεγάλης Βουλς γγελος κτυπ τήν πόρτα τς καρδις λων μας.

 

Μέ τήν πίστη τι Θεός εναι οκεος λπίζουμε τι καί στν παροσα κατάσταση τς γείας θεία πέμβαση δέν θά ργήσει νά μφανισθε.

 

Ελογημένο δημιουργικό καί λεύθερο τό τος 2021.

 

Χριστούγεννα 2020

Μέ πατρικές όρτιες εχές

Κυδωνίας καί ποκορώνου

Δαμασκηνός.