Ὧ γλυκύ μου ἔαρ ποῦ ἔδυ σου τὸ κάλλος;

Τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Δορυλαίου κ.κ. ΔαμασκηνοῦΚαθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακής Μονής Ἁγ. Τριάδος τῶν Τζαγκαρόλων Χανίων.

 Ὧ γλυκύ μου ἔαρ ποῦ ἔδυ σου τὸ κάλλος;

 

Μές τόν Ἀπρίλη τόν ξανθό,

τήν ἀνθισμένη φύση,

θάνατος στήνει χορό,

σ’ Ἀνατολή καί Δύση.

Τά χελιδόνια μόνα τους,

στήν παγωμένη φύση,

στήνουν χορό θανατερό,

πορημένα βλέποντας

τῆςνοιξης τήν ἑορτή

νά σπεύδει πρός τή δύση!

Τό ἔαρ τό ἐφετινό,

ἔδυ πρίν ἀνατείλει…

Στ’  ἀπορημένα μάτια τῶν παιδιῶν,

στά φοβισμένα λόγια τῶν γονιῶν,

στά παγωμένα τῶν γερόντων χείλη.

δυ,

στίς δειες αἴθουσες τίς σχολικές

καί τίς σιωπηλές αὐλές,

πού περιμένουνε βουβές,

ζωή νά πάρουνε ξανά

γεμίζοντας πό παιδιά…!

δυ,

στῶν ἔρημων δρόμων τή μοναξιά

στῆς ὑπαίθρου καί τῆς θάλασσας τήν ρημιά!

δυ,

στήν ἄδεια ἐκκλησιά,

στά ἀναλόγια τά βουβά,

στά Θυσιαστήρια τά ἀργά,

στίς κρυφές τίς προσευχές,

στίς καμπάνες τίς σιωπηλές,

στά καντήλια τά σκοτεινά,

καί στά θυμιατήρια τά σβηστά..!

δυ,

στό πικραμένο δάκρυ τοῦ Μοναχοῦ,

στίς ἀκατάπαυστες ἱκεσίες τοῦ Κληρικοῦ,

στίς συνεχεῖς δεήσεις τοῦ πιστοῦ,

ἀπελπισμένος πού ζητεῖ

μιά βακτηρία νά στρηριχτεῖ,

ἕνα θαῦμα νά σωθεῖ!

δυ,

στήν πορεία τοῦ Ναζωραίου

πρός τό Γολγοθά τή μοναχική,

στοῦ Πιλάτου τήντολμία,

στῶν Μαθητῶν τή δειλία,

στῶν Φαρισαίων τήνποκρισία,

στοῦ Πέτρου τήν ἄρνηση,

στῶν Ἰουδαίων τήν κατάκριση.

δυ,

ἑσπέρας τῆς  Παρασκευῆς,

κι’ ἐτάφη ὡς τό πρωί τῆς Κυριακῆς!

Ὅταν ἔαρ μου Ἐσύ γλυκύ,

ἐκ τῶν νεκρῶν θ’ ἀναστηθεῖς,

τοῦ θανάτου καί τῆς ἀσθενείας

τοῦ ἰοῦ Νικητής!

Κι Πατριάρχης ὁ σεπτός,

ἀπ’ τό Φανάρι τό κλεινό,

μέ στεντορεία τή φωνή,

«Χριστός Ἀνέστη» θά κηρύξει,

κι’ ὅλη ἡ γῆ θά ἀντηχήσει!

Καί τότε,

λυτρωμένοι ἀπ’ τά δεινά,

σάν Ἄγγελοι ἐπί τῆς γῆς,

θά ψάλλουμε τό «ΩΣΑΝΝΑ»

δοξάζοντας Ἰησοῦ Χριστό,

τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν!  

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΑΔΕΛΦΟΙ!

Μέ τῆς πίστης ἀναμμένη

τή λαμπάδα τή λαμπρή,

ἀπ’ τήν Ἱερά καί Πατριαρχική

τῆς Παναγίας Τριάδος

Τζαγκαρόλων τή Μονή,

θερμότατη σᾶς στέλνουμε

καί καρδιακή εὐχή,

τήν τοῦ Χριστοῦ Ἀνάσταση

μέ ὑγεία νά ἑορτάσουμε μαζί,

καί τό ἐκ τοῦ Τάφου Του

ἀνέσπερο ἐκπηγάσαν φῶς,

νά λαμπρύνει καί νά καθοδηγεῖ

κάθε βῆμα καί πράξη μας

σέ τούτη τή ζωή,

γιά νά κερδίσουμε ἐπάξια

καί τήν αἰώνια ζωή!