Πασχάλιον μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Δαμασκηνού 2021

«δο σκοτία κα πρωΐ, κα τί πρς τ μνημεον Μαρία στηκας, πολ σκότος χουσα τας φρεσίν; φ’ ο ποτέθειται ζητες ησος. λλ’ ρα τος συντρέχοντας Μαθητάς, πς τος θονίοις κα τ σουδαρίῳ, τν νάστασιν τεκμήραντο, κα νεμνήσθησαν τς περ τούτου Γραφς. Μεθ’ ν, κα δι’ ν κα μες, πιστεύσαντες, νυμνομέν σε τν ζωοδότην Χριστόν».

διά τεσσαράκοντα μερν προηγηθείς ξαγνισμός τς παρξης κάθε νθρώπου πού παραμένει στίς καρδιές μας καί προαναγγέλλει τή Μεγάλη βδομάδα καί τό Πάσχα, εναι προφανές τι ντιμετωπίζει καθημερινά νέες καί περίπλοκες προκλήσεις λόγ τς πανδημίας. Ο ποιμένες καί δάσκαλοι πού βρίσκονται στήν πρώτη γραμμή τς χριστιανικς διακονίας, συχνά διακρίνουν λοκάθαρα τά ζητήματα πού προκαλον ναστάτωση στήν κοινωνία. στόσο, ν μέσ ατο το χάους καί τς ταλαιπωρίας, κκλησία μς χει κρατήσει πνευματικά σφαλες, μέ τή διαβεβαίωση τι γάπη καί παρουσία το Θεο συνεχίζει νά πάρχει νάμεσά μας.

ν θέλησουμε νά διασκευάσουμε τόν νωτέρω μνο, θά μπορούσαμε πίκαιρα νά το δώσουμε τήν ννοια τοσημερινο οράτου χθρο πού ταλανίζει λόκληρη τήν νθρωπότητα καί νά ξάρουμε τή θυσία τν νθρώπων τς πρώτης γραμμς, τν νθρώπων τς γείας, γράφοντας: «δο σκοτία κα πρωΐ, κα τί πρς τό Νοσοκομεον ατροί στηκαν, πολ κόπον χοντες ποροντες πο τέθεινται ο σθενες. λλ’ ρα τος συντρέχοντας ατρούς καί νοσηλευτάς, πς τούς σθενες διακονον, τν γείαν τους τεκμαίρουσι, ναμνησθέντες το ησο τήν σταύρωσιν. Πάντες μες εχαριστομεν, εγνωμονοντες καί διαλαλοντες τήν γάπην καί θυσίαν ατν».

Καθώς ταξιδεύουμε στίς μπειρικές πτυχές ατς τς πανδημίας, ο προσπάθειες κατανοήσης καί βοήθειας τονός πρός τόν λλον μπνέουν προσφορά, προσευχή καί μετάνοια ζητώντας τό λεος το Θεο. Φέτος θά πιθυμοσα νά φιερώσω ατό τό μήνυμα στούς νθρώπους πού να λόκληρο χρόνο, χωρίς καμία προστασία, διακονοσαν τούς σθενες μέ Covid-19, σέ ατούς πού σθένησαν, σέ ατούς πού θυσίασαν τή ζωή τους στό βωμό το καθήκοντος μέσα στά Νοσοκομεα, σ’ ατούς πού καθημερινά γίνονται μάρτυρες τν γεγονότων προσπαθώντας παντοιοτρόπως νά παλύνουν τόν πόνο καί νά παρηγορήσουν σους καταφεύγουν σ’ ατούς.

βαθιά καλοσύνη το Θεο γιά τήν νθρωπότητα καί φιλανθρωπία Του  προσφέρουν τήν μορφιά πού νδημε στίς ψυχές λων. Ατή τήν καλοσύνη χουν πρότυπο λοι σοι νέφερα προηγουμένως. Εναι φυσικό νά πιδιώκει νθρωπος νά βιώσει μιά λαμπρή ντανάκλαση το φωτός το ναστημένου Χριστο. Σοφδιδάσκει γ. Γρηγόριος Νύσσης, τό «γκίστρι» πού Θεός θεσε ντός μας διά τς Σαρκώσεώς Του λκει πρός τούς ορανούς. Κατ’ ατόν τόν τρόπο, μαρτωλή φύση καταπιάνεται μέ τά ργα τς γάπης καί τς συγχώρησης. (Λόγος Κατηχητικός Μέγας). «ς χουμε λοι μας θάρρος!» διακηρύσσει καί πάλι σ’ να λόγο του Γρηγόριος Νύσσης, ποος προτρέπει καί περιγράφει πς γεύση τς ραιότητος το Θεο μπορενά προσελκύσει τήν ψυχή καί νά τήν παλλάξει κόμη καί πό μαρτωλές καταστάσεις πού παραμένουν βαθιά ριζωμένες μέσα της. (Περί Παρθενίας).

Εναι γεγονός τι ρθοδοξία μς παρέχει μιά κοινή γλσσα, τή γλσσα τς γάπης καί τς μορφις. Λέγεται τι γ. Μακρίνα δίδασκε τόν δερφό της, γ. Γρηγόριο τό Νύσση τά ξς: « θεία ζωή πάντα θά νεργοποιται διά τς γάπης». (Διάλογος περί Ψυχς καί ναστάσεως). Καί πράγματι, καρπός τς ταπεινς μας προσευχς, χάρη πού προσαρτται στά βάθη τς παρξης το νθρώπου μαζί μέ τήν γάπη διαθλται διά τς θείας ραιότητος καί ρίζεται ς τελικός της στόχος, δηλ. κπλήρωσή της, καθώς « τελεολογία τς γάπης  στόν θεο ρωτα διέρχεται π’ λους τούς πολιτισμούς, καί φτάνει στήν ποκορύφωσή της» σύμφωνα μέ τή διδασκαλία το γ. Συμεών το Νέου Θεολόγου. (Trostyanskiy, 2016, xiii). ν ατό δέν εναι οσία τς πνευματικότητας, μέ λλα λόγια, πιδίωξη νά ντικρύσει νθρωπος τήν μορφιά το ναστημένου Χριστοκαί νά μεταμορφωθε βιώνοντάς την, τότε τί εναι; γάπη ποτελε τήν πεμπτουσία τς ρθοδόξου βιωτς καί τήν πεποίθηση τι ναπνέει μέ εγνωμοσύνη τόν έρα τς ρθοδοξίας γιατί δέν λείπει ποτέ: « Θεός εναι πού σπέρνει τήν γάπη», μς ναφέρει γ. ωάννης Χρυσόστομος. (γκώμιο στόν Μάξιμο 3, PG 51. 230).

προπατορική στοχία δέν ταν μιά θική πτώση λλά να ντολογικό μάρτημα. Ο πρωτόπλαστοι μέ τήν παρακοή τους στήν ντολή το Θεο, μέ τή συμβουλή το διαβόλου, προσπάθησαν νά ατοθεωθον καί γνωρίζουμε λοι τό ποτέλεσμα. Ατονομήθηκαν καί παθαν. Διασπάσθηκαν πό τόν μφάλιο λρο τς χάριτος το Θεο ατοβούλως. Μέ τόν διο τρόπο, σήμερα, πιστία στό Θεό καί τούς νθρώπους πού διακονον τήν γεία, μμονή τους στήν ατονομία στω κι ν λένε τι πιστεύουν στό Θεό, φέρνουν δεινά πακόλουθα στούς διους καί στήν κοινωνία πού ζομε. πάρχουν νθρωποι ο ποοι ποδέχονται τούς ατρούς καί ,τι συμβουλεύουν γιά τήν πανδημία καί λλοι σχυρογνώμονες πού δέν τήν ποδέχονται. Δύο κ διαμέτρου ντίθετες πόψεις. Μά τά ρια εναι ξεκάθαρα «τίμα τόν ατρόν καί γάρ Κύριος κτισεν ατόν», μς ναφέρει Παλαιά Διαθήκη. (Σοφ. Σειρ. 38,1). Πολλοί γιοι τς κκλησίας μας πρξαν ατροί. Γιατί, λοιπόν, ατός ό ρθόδοξος φονταμενταλισμός; Ο ρνητές εναι παντογνστες; Βεβαίως, πάρχουν καί κάποιοι ατροί ο ποοι προτάσσουν τόν πιστημονικό φονταμενταλισμό. Καθένας, μως, φείλει νά γνωρίζει τά ριά του, πως πολύ σοφά μς παραθέτει γιος Νεκτάριος στά συγγράμματά του.

ναμφίβολα λοιπόν, ατή πανδημία ποτελε μιά ξιοσημείωτη εκαιρία γιά νά καταστε ασθητή μορφιά τς δημιουργίας το Θεο. Ο καλοί Σαμαρετες, ο νθρωποι τς γείας, να χρόνο τώρα, ψηφώντας τήν γεία τους, δημιουργον καί προσφέρουν γεία σέ νθρώπους. Θυσιάζονται πό γάπη, πως Χριστός. Ξεχνον οκογένειες, παιδιά, συζύγους, ξεκούραση, γιά νά πιτελέσουν τό καθκον τους. Τουλάχιστον, δική μας ναγνώριση καί πακοή στά μέτρα ατοπροστασίας θά εναι τό εχαριστ γιά τή θυσία τους.

γαπητοί μου δελφοί, παιδιά τς γίας μας κκλησίας.

Σ’ ατή τήν ποχή πού νθοφορε φύση ργά λλά σταθερά, τό νεξερεύνητο δρο τς ναστάσεως  κτυλίσσεται νώπιόν μας.

Χριστός νέστη, ναφωνε καθένας. ληθς νέστη, παντ δελφός, σύζυγος, τά παιδιά, γείτονας, ατρός, νοσηλευτής, ργαζόμενος στό χρο τς γείας, κάθε νθρωπος πού βλέπει μέ ταπείνωση τό δρο τς μορφις το Θεο.

Ελογημένοι νά εστε σοι νταποδίδετε τήν γάπη το ναστημένου Χριστο σήμερα μέ πράξεις γάπης, συμφιλίωσης καί διακονίας. Ελογημένος καθένας πού παιδαγωγεται πό τήν πανδημία καί μέ τή χάρη τοΘεο μετατρέπει τήν μπειρία σέ λόγους εγενείας καί εγνωμοσύνης πρός σους βρίσκονται γύρω του καί τόν διακονον μέ κίνδυνο μάλιστα τς ζως τους. να εναι τό σίγουρο, ντολή τς γάπης στόν καιρό τς πανδημίας. « πανδημία δοκιμάζει τήν δια τήν νθρωπιά, πίστη δέν ρνεται τήν σθένεια, τή φθορά, τήν δύνη, τήν πώλεια. Ο πιστοί καλονται νά υιοθετον κενες τίς στάσεις καί συμπεριφορές πού νταποκρίνονται στό κοινωνικό τους χρέος ς πρός τήν προστασία τν επαθν μάδων καί τν λικιωμένων», τονίζει κ. Κωνσταντνος φαντής, καθηγητής τς Θεολογικς Σχολς το ριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

κκλησία μας νέκαθεν κολουθε τήν γιοπατερική διαχρονική διδασκαλία, ποία στηρίζεται στά σα Χριστός δίδαξε καί παρέδωσε στούς ποστόλους καί διαδόχους Του. περβολή εναι ξένη στήν κκλησία καί στό Χριστό, ποος λέγει «λεον θέλω καί ο θυσία». (Ματθ. Θ’ 13, Ματθ. Ιβ΄ 7). γάπη το παθόντος καί ναστημένου Χριστο ς δώσει τήν περιπόθητο γεία καί δύναμη στήν νθρωπότητα λόκληρη καί μες κατάπαυστα νά μολογομε τόν ναστάντα Κύριον ψυχή τε καί σώματι καί νά ναφωνομε: Χριστός νέστη!  ληθς νέστη!

Πάσχα 2021

Μέ πατρικές εχές

Κυδωνίας καί ποκορώνου

Δαμασκηνός

ναγνωσθήτω ες τόν σπερινόν τς γάπης .

Για εκτύπωση πατήστε εδώ:ΜΗΝΥΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 2021

Για το βίντεο πατήστε εδώ: https://youtu.be/xkFBS5C6hsQ