Βούλιαξε η ενορία Λενταριανών από προσέλευση και χαρά στην χειροτονία του π. Ελευθερίου.

Στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Χανίων, της πολυπληθέστατης ενορίας της Μητροπόλεως μας ιερούργησε το Σάββατο 13 Απρ. ε.έ. ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.κ. Δαμασκηνός πλαισιούμενος από πλήθος Κληρικών της Μητροπόλεως μας.

Κατά την διάρκεια της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας προέβη στην εις Διάκονον Χειροτονία του Αναγνώστου κ. Ελευθερίου Ξαγοραράκη, φιλολόγου, με μεταπτυχιακές σπουδές και εγγάμου με την επίσης φιλόλογο κ. Φωτεινή Δερμεντζοπούλου, ο οποίος για έτη πολλά βοηθούσε στο Ναό αυτόν, επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ζήλο και αφοσίωση στο έργο του, διακονώντας τα τελευταία χρόνια και στον ραδιοφωνικό σταθμό της Μητροπόλεως μας ”Μαρτυρία”.

Στην ομιλία του ο νεοχειροτονηθείς αναφέρθηκε στην σπουδαιότητα του υπουργήματος της ιεροσύνης, ευχαρίστησε με λόγια αγάπης τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας για την χαρά αυτή και ευλογία, τον Πνευματικό του Πατέρα, Πρωτοσύγκελλο της Μητροπόλεως μας και Ιερατικό Προϊστάμενο του Ναού Πανοσιολογιώτατο Αρχιμ. Δαμασκηνό Λιονάκη, που η καθοδήγηση του αποτέλεσε βάση και πνευματικό σχολείο για την εξέλιξη του, τους Ιερείς της Μητροπόλεως μας, την Διακόνισσα του, τους γονείς και φίλους που σε κάθε του βήμα τον στήριξαν αβραμιαία.

Ο Σεβασμιώτατος από την πλευρά του εκφράζοντας την έκδηλη συγκίνηση του για το γεγονός της εισόδου ενός νέου μέλους στην Ιερατική Οικογένεια τον επαίνεσε ιδιαιτέρως, χαρακτηρίζοντας τον ακούραστο, φιλόκαλο, και φιλόπονο, ως νέος που διακόνησε με αγάπη όλους τους ιερείς που πέρασαν από τον Άγιο Χαράλαμπο, με τελευταίο τον Πανοσιολογιώτατο Πρωτοσύγκελλο της Μητροπόλεως μας π. Δαμασκηνό, ο οποίος διακονεί την Ενορία τώρα και παράλληλα προετοιμάζει τον π. Ελευθέριο για να αναλάβει την Ενορία στο μέλλον.

Είναι το πρόσωπο που στέκεται δίπλα στον π. Δαμασκηνό, σε πραγματικά δύσκολες στιγμές, όπως η τελευταία. Είναι το πρόσωπο που υπακούει και στηρίζεται από τον Πνευματικό του π. Δαμασκηνό, τον οποίο υπακούει σε κάθε του βήμα, και δεν κάνει καμία κίνηση χωρίς να τον ρωτήσει.

Είναι δοτικός, χαρισματικός και στην ζωή του περίμενε με λαχτάρα αυτή την ημέρα.

Ο Σεβασμιώτατος του ευχήθηκε τέλος, να διδάξει ως άλλος Μακρυγιάννης ότι είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ, να διδάσκει την αισιοδοξία, καταπολεμώντας την θλίψη, την ανία και την μοναξιά, την μισαλλοδοξία, να στηλιτεύσει την υλιστική θεώρηση της εποχής και με θάρρος , τόλμη και υπομονή να ενστερνιστείς τις Ελληνορθόδοξες παραδόσεις που διδάχθηκες από παιδί.